DAG EN NACHT EEN LUISTEREND OOR

DAG EN NACHT

EEN LUISTEREND OOR

Trainer Agnieszka: "Chatten nodigt uit tot verdieping en reflectie”

Trainer Agnieszka begeleidt bij de Luisterlijn mensen met een lichamelijke beperking die als telefoon- of chatvrijwilliger actief zijn.

“Omdat veel van onze vrijwilligers niet makkelijk kunnen reizen, eisen we geen fysieke aanwezigheid, en dat bleek onverwacht een groot voordeel tijdens de lockdown. Voor ons veranderde er niet veel; onze training en begeleiding gingen altijd al via e-learning en Zoom. Het voelt als een erkenning dat we nu allemaal zo werken. Maar net als iedereen missen we natuurlijk de fysieke ontmoetingsmomenten die we óók twee keer per jaar hadden.”

Minder geremd in de chat

“Als je lastig spreekt, is vrijwilligerswerk via de chat een uitkomst, omdat spreken daar geen barrière vormt. We hebben dan ook relatief veel vrijwilligers die daarvoor kiezen. Het mooie van chatten vind ik persoonlijk dat het door de grotere anonimiteit uitnodigt tot verdieping. Je hoort elkaars stem niet, maar daardoor voelen mensen zich ook minder geremd. Je kunt ook wat reflectiever zijn, doordat schrijven helpt om je gedachten te ordenen.”

Verbinding zoeken

Ik haal vaak een uitspraak aan van de Dalai Lama: ‘Als je praat, herhaal je vaak wat je al weet, als je luistert, leer je iets nieuws’. Wat wij doen gaat zelfs nog verder, het is actief luisteren. Je zoekt verbinding, en dat is meer dan alleen luisteren of instemmend knikken. Je blijft in verbinding met jezelf én de ander. Je bent empathisch én luistert naar je eigen gevoel. Je geeft grenzen aan, signaleert het als het gesprek vastloopt en pakt de regie. Door structuur aan te brengen, creëer je ook een fijne sfeer en veiligheid. Dat zijn allemaal dingen die je leert tijdens de training.

Je kunt eenzaamheid doorbreken

Een van de vrijwilligers zei eens: luister niet om te helpen, maar help door te luisteren. Het zijn stuk voor stuk heel betrokken mensen die  werken vanuit passie en idealisme. Dat herken ik, ik voel me bij hen thuis en vind het een voorrecht om hen te mogen begeleiden. Communicatie verveelt mij nooit. Het is mijn droom om van elk contact een contact van mens tot mens te maken. Ieder mens is uniek in zijn manier van communiceren en het is de kunst om steeds tot de kern komen: wie ben jij als mens? Als de ander zich gezien voelt, kun je zijn eenzaamheid doorbreken.”